Waarom kinderen meehuilen bij een film en wat dat zegt over hun brein
Huilt een kind mee bij een verdrietige film of wordt het bang van een spannend verhaal? Dat is niet raar, maar juist een teken dat het brein goed werkt. Het komt door zogenaamde spiegelneuronen: hersencellen die ons helpen om emoties van anderen te begrijpen.
Wat doen spiegelneuronen?
Spiegelneuronen zijn zenuwcellen die actief worden wanneer iemand iets doet, maar ook wanneer we zien dat een ander hetzelfde doet. Ze zorgen ervoor dat we kunnen meevoelen met anderen, letterlijk. “Als een kind ziet dat iemand verdrietig is, worden dezelfde hersengebieden actief alsof het kind zelf verdriet voelt,” legt neurowetenschapper Christian Keysers van het Nederlands Herseninstituut uit.
Leren door te kijken
Kinderen leren veel door observatie. Ze zien hoe anderen reageren, en nemen dat gedrag over. Volgens onderzoek aan de Universiteit van Parma — waar spiegelneuronen voor het eerst werden ontdekt, vormen deze cellen de basis voor empathie en sociaal gedrag.
De rol van verhalen en spel
Ook sprookjes, boeken en rollenspellen helpen kinderen emoties te begrijpen. Door zich te verplaatsen in een personage oefenen ze met gevoelens als angst, blijdschap of spanning. Kinderen leren dat emoties tijdelijk zijn en dat situaties veranderen — een belangrijke stap in hun sociale ontwikkeling.
Wat kun je doen in jouw opvang?
- Lees verhalen waarin emoties herkenbaar zijn.
- Bespreek wat personages voelen: “Waarom was de wolf boos?” of “Hoe denk je dat Roodkapje zich voelde?”
- Geef kinderen ruimte om emoties te uiten, ook in hun spel.
Leden lezen meer in de online Kennisbank.
Bronnen:
- Keysers, C. (2011). The Empathic Brain. Social Brain Press.
- Nederlands Herseninstituut (2023). Spiegelneuronen en empathie bij jonge kinderen.
- Decety, J., & Jackson, P. L. (2004). The functional architecture of human empathy. Behavioral and Cognitive Neuroscience Reviews, 3(2), 71–100.